Por është e vërtetë se kushtet e paraburgimit të emigrantëve dhe atyre që aplikojnë për azil politik në territoret e BE-së, nuk zbatohen si duhet në çdo vend. Statistikat e ofruara nga Shtetet Anëtare të Bashkimit Evropian dhe madje edhe në vendet me një histori të mikpritjes dhe integrimin e emigrantëve në territorin e tyre, vendet që kanë përfituar nga toleranca dhe tani e kanë pranuar pothuajse se modeli multietnik dhe multiracial nuk aplikuar arritur (Angli Gjermani-Francë) dhe shumica e shteteve anëtare të BE kanë shtrënguar dhënien e azilit dhe kanë organizuar kampe përqendrimi dhe dëbimin për emigrantët “ilegale”. Evropa në vitet e fundit është kthyer në një Kala Evropiane për emigrantët ekonomik dhe azil.
Emigrantët për një jetë të mirë po keqtrajtohen në kampet e përqendrimit, duke mos u dalluar fare nga ato të burgut.Gra, burra dhe fëmijë janë mbyllur prej muajsh në këto kampe të Bashkimit Europian, aq sa mediat nuk e kanë të qartë numrin e këtyre kampeve që filtrojnë si kërpudha pas shiu. Europa tashmë është kthyer në një kështellje me dyer të mbyllura për emigrantët. Dyert në mbarë botën për emigrantët janë mbyllur, shkruan në faqen e parë të saj “CHRISTIAN SCIENCE MONITOR” duke cilësuar se asnjë vend nuk pret tashmë në tokën e tyre emigrantë.
Harta e Evropës dhe zonave përreth në Mesdhe tregon numrin e qendrave të paraburgimit dhe kampe burgimi për emigrantët ilegalë dhe azil kërkuesit janë gjithsej 224 “qendrat e paraburgimit” të tilla në territorin e BE-së dhe shumica e tyre kanë të gjitha karakteristikat e kampit të përqendrimit: roje të armatosura me qentë, me mure tela me gjemba, kulla e vëzhgimit etj ..
Përveç kësaj, disa prej tyre, të tilla si vendodhja në Rivesaltes (Francë), kanë një histori të pistë, pra ishin kampet e përqendrimit në Luftën e Dytë Botërore! Në kampet e organizuara janë mbajtur për disa ditë, disa muaj apo vite mijëra njerëz, me familje të tëra që kishin arritur pa dokumenta në territorin evropian, në pritje (shpesh të dhunshme)ku dhe janë “dërguar prapa” …
Kampet në ishullin e Samos
Në shumicën e vendeve të BE-së (p.sh. Austria, Gjermania, Belgjika, Britania e Madhe, Italia, Irlanda, Hollanda, Sllovakia, Sllovenia, Polonia, Hungaria, Republika Çeke, Luksemburgut, Estonia, Spanja) studiues të cilët janëmarrë me këto probleme i kanë quajtur mbajtje jashtëzakonisht të vështirë, pasi popullata e burgosur në këto qendra nuk kanë kryer vepra penale dhe trajtohen me rëndë.
Konventa Ndërkombëtare për të Drejtat Civile dhe Politike mbron “të gjithë personat” nga arrestimi dhe ndalimi arbitrar: “Askush nuk mund t’i nënshtrohet arrestit apo ndalimit arbitrar.Nuk duhet të privohet nga liria për qëllime të tilla dhe në përputhje me procedurat e përcaktuara me ligj.”Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut nuk e ndalon arrestimin e emigrantëve dhe azilkërkuesve, por ndalimi i tyre duhet të lejohet me ligj dhe janë rezultat i një procesi të drejtë dhe të barabartë
Në Belgjikë, të mitur (nën 18 vjeç) nuk duhet të arrestohen. ‘Ose strehohen në qendra të posaçme, ose vendosen nën mbikqyrje. Vetëm gjashtë ditë është e mundur mbajtja e tyre në qoftë se mosha është e diskutueshme. Gjithashtu, Republika Çeke, Hungaria, Irlanda, Italia dhe Portugalia, ndalimi i të miturit nën moshën 18 vjeç nuk lejohen. Në Gjermani, mosha minimale është 16, ndërsa në Letoni është 14 vjeç. Në Holandë, për shembull, fëmijët 12 -16 vjeç duhet të shkojnë në institucionet përkatëse, ndërsa vendi në vitet e fundit po përballet me kritika nga ana e BE-së për pritjen dhe mikpritjen ndaj emigrantëve të paligjshëm.
E njëjta gjë vlen edhe për Danimarka që mbyllur kufijtë e saj dhe kryen kontrolle më të rrepta të pasaportave, ndërsa burgosja emigrantë për dëbim mund të zgjasë edhe për dy vjet.
Spanja që ka pranuar emigrantë nga Magreb, Azia dhe Amerika Latine në 20 vitet e fundit (gati 5.000.000) ka krijuar marrëveshje të veçanta të ripranimit me vendet afrikane, ka organizuar kampe në qytetet e Ceuta dhe Melilla , ka ngritur mure për të parandaluar migrimin nga Afrika në territorin spanjoll të krijuar të paktën nëntë qendrat e paraburgimit emigracionit. (Madrid, Barcelona, Valencia, Algeciras, Tarifa, Malaga, Gran Canaria, Fuerteventura dhe Tenerife)
Greqia gjate periudhës 2009 dhe 2012 ka qenë e dënuar nga Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut për shkelje të nenit 3 të KEDNJ në 11 rastet e paraburgimit të refugjatëve dhe emigrantëve që mbahen në dhomat e paraburgimit apo stacionet roje kufitare.
