Më 3-4 tetor të 2013 u mbajt në Nju Jork , një takim i Nivelit të Lartë të Dialogut të Emigracionit Ndërkombëtar të OKB-së. Është hera e dytë në histori që kjo organizatë trajton këtë problem madhor, ku të ftuar ishin politikanë nga e gjithë bota për të ndërtuar një strategji më të guximshëm për migracionin.
Ky takim i nivelit të lartë u përqendruar në emigrimin ndërkombëtar si për emigrantët dhe për vendet në fjalë, si dhe për të rritur bashkëpunimin global në këtë fushë. Në qasjen ndaj migrimit dhe lëvizshmërisë , në mënyrë që të shfrytëzojnë të gjitha të mirat që mund të sjellë për ekonomitë dhe shoqëritë e vendeve pritëse. Një nga sfidat e mëdha të shekullit të 21 është për të realizuar plotësisht potencialin e migrimit në të mirë të rritjes ekonomike. Për këtë u theksua se duhet të mirren masa konkrete që do të kontribuojnë në mënyrë të konsiderueshme për të përmirësuar kushtet e jetesës së migrantëve dhe për mbrojtjen e të drejtave të tyre.
Shifrat e reja të OKB-së tregojnë se numri i emigrantëve në mbarë botën nga 175 milionë që ishte në vitin 2000, është rritur sot në 232 milionë, me protagonistë Azinë që përfaqëson një pjesë të madhe të kësaj rritjeje. Numri i përgjithshëm parashikohet të rritet në 400 milionë njerëz në vitin 2040. Evropa mbetet destinacioni më i popullarizuar, me 72 million emigrantëve nga e gjithë bota në vitin 2013. Brenda Evropës, Gjermania dhe Franca janë në shtëpi të komuniteteve më të mëdha të emigrantëve.
Niveli i Lartë i Dialogut u përqëndrua në krijimin e një plan veprimi me objektiva konkrete dhe përkatësisht :
• Sigurimi që strategjitë e zhvillimit duhet të njohin migracionin dhe lëvizshmërinë si “ leva” në zhvillim ekomomisë
• Respektimi i dinjitetit dhe mbrojtjen e të drejtave themelore të njeriut të migrantëve , pa marrë parasysh statusin e tyre ligjor
• Njohja e mundësive dhe sfidave të paraqitura nga rritja e urbanizimit dhe migrimit në qytetet dhe zonat urbane
• Forcimin e qeverisjes së migracionit në kuadër të bashkëpunimit dypalësh dhe rajonal , me pjesëmarrjen e shoqërisë civile •
• Nxitja e lëvizjes punëtore në nivel ndërkombëtar dhe rajonal .
Rekord të dhënash
Të dhënat kryesore për migrimin ndërkombëtar janë gjithnjë në rritje.
Sot, më shumë njerëz se kurrë janë duke jetuar në një vend tjetër nga vendi tyre. Në vitin 2013 , numri i emigrantëve u rrit në 232 milionë njerëz, duke përbërë 3.2 % e popullsisë botërore, ku ishin emigrantë ndërkombëtarë , në krahasim me 175 milionë në vitin 2000 dhe nga 154 milionë që ishin në vitin 1990.
Sipas shifrave të fundit të Kombeve të Bashkuara , Evropa dhe Azia janë në shtëpi të gati të dy të tretat e të gjithë migrantëve ndërkombëtarë në mbarë botën. Evropa mbetet destinacioni më i popullarizuar, me 72 milion emigrantë ndërkombëtare në vitin 2013. Brenda Evropës, Gjermania dhe Franca janë në shtëpi të komuniteteve më të mëdha të emigrantëve .
Qasja e BE
Si pjesë e qasjes së saj të përgjithshme të migrimit dhe lëvizshmërisë, BE-ja ka krijuar një politikë të ekuilibruar dhe të plotë migracionit të jashtëm, duke u kthyer në një fortesë ndaj emigrimit ilegal. Emigracioni është gjithashtu prioritet i ” Axhendës për Ndryshim “, në bashkëpunim të zhvillimit të BE-së
Së bashku me shtetet anëtare , BE-ja është donatori më i madh i ndihmës për zhvillim në botë dhe do të vazhdojë të ofrojë mbështetje të konsiderueshme në të ardhmen .ku gjatë dekadës së fundit, Komisioni ka ndarë gati 1 miliard euro për më shumë se 400 projekte të lidhura me emigrimin. Më 21 maj të viti të shkuar, Komisioni Evropian miratoi një Komunikatë të titulluar ” Maksimizimi i Ndikimit dhe Zhvillimit të Migrimit ” , që përbën bazën e qëndrimit të përbashkët të BE-së dhe shteteve anëtare të saj në kontekstin e Nivelit të Lartë të Dialogut . Ky Komunikim gjithashtu përcakton rekomandime për mënyrën se si do të veprohet në të ardhshmen në BE-së mbi migrimin dhe zhvillimin.
Miliona emigrantë pushtojnë Evropën
Shifrat e fundit të OKB-së për vitin 2013 tregojnë se, pjesëmarrja masive e njerëzve në varfëri, si në Afrikën e Veriut, Lindjen e Mesme, si dhe vendet e ish-Bashkimit Sovjetik kanë shkaktuar rritjen masive në vendet e Bashkimit Evropian. Situata në Siri dhe Eritrea , porpaqëndrueshmëria e vazhdueshme në Egjipt dhe vende të tjera të Afrikës Veriore dhe në Gadishullin Arabik , ka ekzagjeruara valën e emigracionit .
Që nga fillimi i vitit 2013 deri në fund të shtatorit, vetëm Italia dhe Malta kanë mirëpritur zyrtarisht 30.000 njerëz, kur për gjithë vitin 2012 shifra e emigrantëve ilegalë ishte 15,000. Në mënyrë të ngjashme kjo prirje rritëse ka qenë edhe për Greqinë, ku zyrtarisht 38,500 emigrantë mbërritën vitin e kaluar.
Në vitin 2012 vendet e Bashkimit Evropian u dyndën zyrtarisht mbi dy milion emigrantë , me vende kryesore të origjinës: Afganistan, Pakistan, Siri , Egjipt , Libi , Algjeri , dhe ish- bllokun lindor . Gjermania ka hequr peshën më të madhe në “pritjen” e refugjatëve në Evropë , dhe ka një total prej 681.000 emigrantë, Letonia me 281.000 emigrantë, Franca me 269.000 emigrantë ( për 9 mujorin e parë të 2013). E ndjekur nga Britania me 169.000 dhe Suedia me 120.500 emigrantë .
Fluksi i emigracionit llogaritur në raport me popullsinë e vendit është perceptuar nga ndryshimi i shpejtë i hartës në vendet e Balltikut, si emigrantët që kanë ardhur në Letoni këtë vit llogaritet në 13.97%, e ndjekur nga Estonia me 7.35%, Malta në 1.99%, Suedia 1.26% dhe Norvegji me 1.07%. Greqia është në mes të listës me 0.36%, ndërsa Turqia ka pasur këtë vit 282.500 refugjatë që përfaqësojnë 0,37% të popullsisë.
Rrjedhja e emigracionit
Gjatë vitit 2010, emigruan rreth 3.1 milion njerëz në ndonjë prej vendeve anëtare të BE-së, ku u regjistruan të paktën 2.0 milion emigrantë nga Shtetet Anëtare të BE-së Sipas të dhënave të fundit të 2010 ka pasur një rritje të lehtë të migrimit hyrës në krahasim me vitin 2009.
Në Angli për vitin 2010 është regjistruar numri më i madh i emigrantëve në 591mijë, e ndjekur nga Spanja në vend të dytë më 465.200, në vendin e tretë Italia me 458.900, si dhe të katërtin Gjermania 404,100 emigrantë. Për t’u theksuar është se këto katër Shtetet Anëtare të BE-së, përbëjnë 61 9% të të gjithë emigrantëve në vendet anëtare të BE
Spanja ka regjistruar numrin më të lartë të emigrantëve në vitin 2010 me 403 000 emigrantë, e dyta Anglia me 339.400 dhe e treta Gjermania me 252.500. Shumica e shteteve anëtare të BE-së kanë emigracionin më të lartë në vend se të emigracionit në vitin 2010, por gjithashtu Irlanda, Greqa, Republika Çeke dhe Sllovenia kanë patur një numër të madh të hyrrjes së emigrantëve të paligjshëm
Në varësi të madhësisë së popullsisë rezidente, Luksemburgu ka regjistruar numrin më të lartë të emigrantëve në vitin 2010 (33 emigrantë për 1,000 banorë), e ndjekur nga Qipro (24) dhe Malta (20)
Në mesin e shteteve anëtare të BE-së , Lituania ( 26 emigrantë në 1,000 banorë ) dhe Luksemburgu ( 18 banorët dalëse për 1,000 banorë) përjetuar shkallën më të lartë të emigracionit në vitin 2010 .
Duhet të theksohet se të dhënat e paraqitura më lartë përfshijnë të gjitha flukseve migratore – me fjalë të tjera , “kthimin në shtëpi ” të ish emigrantëve të lindur jashtë vendit dhe emigruan në atdheun e tyre për herë të parë , dhe jo – shtetasit ( njerëz të cilët nuk janë shtetas të vendit të destinacionit ) nga shtetet e tjera anëtare dhe vendeve të treta . Shpërndarja e totalit të migrimit hyrës në Shtetet Anëtare të BE-27 në vitin 2010 tregon se 21 % e emigrantëve ishin shtetas të atij vendi, 31 % janë shtetas të Shteteve të tjera Anëtare , dhe rreth gjysma ( 48 % ) e të gjithë emigrantëve ishin shtetas të vendeve të treta ( qytetarë të vendeve të treta ) .
Shtetasit e vendeve të treta mund të dallohen nga niveli i zhvillimit të vendit të tyre të shtetësisë , sipas Indeksit të Zhvillimit Njerëzor ( IZN ), e llogaritur nga Kombet e Bashkuara ( OKB-së ) sipas Programit të Zhvillimit të OKB-së . Sipas kësaj analize , përqindja më e lartë ( 28 % e të gjithë emigrantëve në BE ) erdhën nga vendet e zhvilluara (IZN) të mesme dhe 14% të totalit të vendeve të zhvillimit të lartë . Në të kundërt , vendet me një zhvillim të ulët IZN zënë 4 % , vendet kandidate të BE zënë 2%, ndërsa vendet e Zonës Evropiane të Tregtisë së Lirë në 1 %, ku kanë shënuar një përqindje të vogël ndaj emigracionit të përgjithshëm në BE në vitin 2010 .
Përqindja më e lartë e shtetasve të kthimit në shtëpi ” në totalin e emigrantëve në vitin 2010 është regjistruar në Lituani ( 80 % e të gjithë emigrantëve ) ndjekur nga Portugalia me 72 % , Estonia 57 % dhe Greqia 54 % . Keto ishin vendet e vetme të BE-së ku numri i shtetasve të kthimit në shtëpi, ishte më shumë se 50 % e të gjithë emigrantëve . Në vend të kësaj , Luksemburgu , Spanja , Italia , Sllovakia , Hungaria dhe Qipro për 2009 kanë regjistruar një përqindje relativisht të vogël, përmasat e riatdhesuar të përfaqësuara më pak se 10% të emigrantëve në vitin 2010 .
Për sa i përket shpërndarjes gjinore të emigrantëve në vitin 2010, numri i individëve të emigruar në një vend tjetër të BE-së ka qenë pak më e lartë se sa numri korrespondues i femrave ishte 52% kundrejt meshkujve që ishte në 48%. Vendet e regjistruara në përqindjen më të lartë të emigrantëve meshkuj ishin Sllovakia dhe Sllovenia me 64%, anasjelltas, përqindja më e lartë e grave emigrantëve është regjistruar në Qipro ne 57%.
Popullsia e jo-shtetasve
Numri i përgjithshëm i të huajve (njerëz që nuk janë shtetas të vendit ku ata banojnë) të cilët jetonin në territorin e një shteti anëtar të BE-së më 1 janar 2011 ishte 33.300.000, duke përfaqësuar 6.6% të popullsisë së BE-së ( të 27 vendeve anëtare) Mbi një e treta (gjithsej 12.800.000 njerëz) e të gjithë të huajve që jetojnë në BE, (për 2011) kanë qenë shtetas të një Shteti tjetër Anëtar të BE-së
Në vlerë absolute , numri më i madh i të huajve që jetojnë në BE ( per 2011) janë regjistruar:
Gjermani – 7.2 milionë
Spanja – 5,6 milionë
Italia – 4.6 milionë
Mbretëria e Bashkuar – 4 5 milionë
Franca – 3.8 milionë
Emigrantë jo- shtetas në këto pesë shtetet anëtare së BE-së, së bashku përbëjnë 77.3 % të totalit të jo- shtetasve që jetojnë në BE , ndërsa në të njëjta anëtare përbënin 62.9 % të popullsisë së BE.
Në terma relativë , shtet anëtar i BE-së me përqindjen më të lartë të jo- shtetasve ishte Luksemburgu , pasi kjo shifër ka përfaqësuar 43.1 % të popullatës së përgjithshme në fillim të vitit 2011. Pjesa më e madhe prej 86.3 % e të huajve që jetojnë në Luksemburg ishin shtetas të shteteve të tjera anëtare të BE-së, ka pasur një përqindje e lartë e jo- shtetasve në 10 %, ose më shumë të popullsisë së banorëve të përhershëm në Qipro , Letoni , Estoni , Spanjë , Austri dhe Belgjikë .
Në shumicën e shteteve anëtare të BE-së, shumica e jo- shtetasve janë shtetas të vendeve të treta . Në fillim të vitit 2011 qytetarët e një shteti tjetër anëtar të BE-së llogariten për shumicën e jo- shtetasve që jetojnë në Luksemburg , Irlandë, Belgjikë, Sllovaki, Qipro dhe Hungari . Në rastin e Letonisë dhe Estonisë , përqindja e vendeve të treta është jashtëzakonisht i lartë për shkak të numrit të madh të jo- shtetasve , të njohur kryesisht për qytetarët e ish-Bashkimit Sovjetik , që jetojnë në mënyrë të përhershme në këto vende , por nuk e kanë fituar akoma kombësinë Letonisë ,Estonisë apo të ndonjë kombësi tjetër .
Në lidhje me shpërndarjen e shtetasve të vendeve të treta që jetojnë në BE me kontinentin e origjinës , përqindja më e madhe ( 37.2 % ) korrespondon me një vendit të tretë Europian qytetarëve . Një total prej 7.6 milion qytetarëve të vendeve jashtë BE- së , jetojnë në BE në fillim (vitit 2011), ndër ta më shumë se gjysma ishin qytetarët të ardhur nga Turqia , Shqipëria apo Ukraina . Grupi tjetër më i madh vjen nga Afrika ( 24.9 %) , ndjekur nga Azia ( 21.3 %) , Amerika ( 15.8 %) dhe Oqeani ( 0.8 %) .
Më shumë se gjysma e qytetarëve të vendeve afrikane që jetojnë në BE kanë ardhur nga Afrika e Veriut , më shumë nga Maroku dhe Algjeria . Shumë njerëz aziatike që jetojnë në BE erdhën nga Azia Juglindore , kryesisht nga India apo Kina . Qytetarët e e sotëm të Shteteve të Bashkuara dhe të Brazilisë përbëjnë përqindjen më të madhe të kombësisë Amerikane për të jetuar në BE
Struktura e popullsisë e shtetasve të huajt që jetojnë në BE nga kombësia ndryshon shumë ndërmjet vendeve anëtare, ku dhe ndikohet nga faktorë të tillë si,migracioni ekonomik ( forca e punës), lidhjet historike mes vendeve të origjinës dhe destinacionit. Shtetas rumunë ( të cilët jetonin në një shtet tjetër anëtar të BE-së ) dhe shtetas turq përbëjnë grupet më të madh të jo- shtetasve që jetojnë në BE, ( viti 2011). Ka qenë 2.3 milion shtetas të atyre vendeve , dhe në secilin nga këto grupe përbënin 7,0 % të të gjithë jo- shtetasve që jetojnë në BE, për vitin 2011 .
Grupi i tretë më i madh janë marokenët me 1.9 milion, që përbëjnë 5.7% e të gjithë të huajve. Grupi i të huajt që jetojnë në BE dhe që kanë përjetuar rritjen më të madhe gjatë periudhës 2001-2011 ishin rumunët, me numrin pothuajse tetëfish nga 0,3 milion në 2001-2.300.000 deri në vitin 2011. Numri i shtetasve polakë dhe kineze gjithashtu rritur dukshëm gjatë kësaj periudhe, dhe shtetasit e këtyre dy vendeve ishin ndër grupet më të madh të jo-shtetasve në vitin 2011.
Nga analiza e strukturës së moshës të popullsisë së banorëve del se për BE, popullsia e të huajve ishin të moshës më të rinj se popullsia e vendeve pritëse Në vitin 2011, mosha mesatare e popullatës në BE ishte 41.2 vjet, ndërsa mosha mesatare e të huajve që jetojnë në BE ishte 34.7 vjeç.