Focus News / Historia e emigracionit në Greqi dhe përvoja aktuale e politikave të emigracionit kanë formuar shumë kushtet kontradiktore dhe të tensionuara në shoqërinë greke.
Gjatë dy dekadave të fundit u vu re se me gjithë dëshirën e mirë nga ana e tij, shteti ka qenë pa papërvojë dhe për këtë ka pasur shpesh shumë diskutime. Por megjithatë, 230 mijë emigrantë në përgjithësi kanë marrë statusin ligjor, në një kohë që politika nuk ka qenë e gatshme për të marrë në konsideratë numrin e madh të emigrantëve dhe integrimit të tyre.
Në të njëjtën kohë, shumica e grekëve nuk kanë pasur përvojë që jetojnë mes njerëzve me prejardhje të ndryshme, gjuhë dhe traditatat e tyre, edhe pse ka eksperiencë si një popull që ka emigruar në gjithë botën që në shekullin e kaluar.
Si rezultat, migrantët në përgjithësi u përballën me ksenofobinë e gjerë pas arritjes së tyre, në shumë raste ksenofobia u bë racizëm dhe kjommë shumë ndaj komuniteti shqiptar.
Studimet theksojnë:
- Në 1991, më shumë se 42% e grekëve donte që të gjithë emigrantët e paligjshëm të ktheheshin në vendet e tyre.
- 49% nuk mendonin që migrantët e huaj të ligjshëm duhet të natyralizohen (te marrim n/shtetesine).
- Në vitin 1991, 29% e grek;ve mendonin se kishte shumë të huaj në Greqi, që më pas u rrit në 59% (Eurobarometer Trends 1993).
- Sot pas dy dekadash me një bagazh historik me përvojë të gjatë të migrimit dhe diasporizimit që ka ka ndikuar thellësisht formacionet shoqërore, kulturore dhe politike në Greqi, grekë kanë parë kohët e fundit një ndryshim të drejtpërdrejtë historik dhe kulturor, Greqia është transformuar në një vend emigrimi dhe jo të emigracionit.
Mbi të gjitha grekët kërkojnë kufizimin e të drejtave të migrantëve (Hulumtimi i EUROSTAT cituar në Georgoulas, 2001). Emigrantët ende përballen me shumë kushte të përjashtimit ekstrem që vendosën kufijtë e integrimit të tyre, ndonëse në disa vitet e fundit disa janë të rëndësishme ndryshimet kanë ndodhur. Aktualisht, rreth gjysma e emigrantëve kanë disa lloj e statusit ligjor (Studim Giannopoulos, 9.4.2002); ka disa dispozita për dygjuhësh arsim dhe përvojë shumë kontradiktore në pjesëmarrjen në media; një pjesë e institucioneve të shoqërisë civile është bërë e ndjeshme ndaj çështjeve që lidhen për legalizimin, pjesëmarrjen dhe cilësinë e jetës së emigrantëve.
Megjithëse ka progres drejt integrimit të emigrantëve, shumica dërrmuese ende përpiqet të fitojë lejen e banimit dhe atë të punës dhe arritjes së standardeve themelore të jetesës.
Në të njëjtën kohë, për shkak të ksenofobisë së përhapur, shumë emigrantë, ato që vijnë nga Ballkani, të cilët janë në numër me shumicë preferojnë të flasin në greqisht mes tyre, veçanërisht në publik, helenizojnë emrat e tyre, ata shndërrohen në ortodoksinë e krishterë dhe pagëzojnë fëmijët e tyre në Kishën Greke, duke u asimiluar. Shumë emigrantë janë cinik dhe të gjallë në lidhje me ndryshimin e emrit dhe fesë (studimimi i Sirigou-Rigou, 2000); ata e dinë se taktika të tilla do t’i ndihmojnë ata të pranohen.
