VASSILIS CRONOPOULOS /
Qeveria pa dokumentacion ka përcaktuar se vendit i duhen 89290 emigrantë. Rreth gjysma e këtij numri për punë sezonale. 43,670 për t’u vendosur përgjithmonë në vend.
Burime të ndryshme raportojnë se nevojat janë më të mëdha. Megjithatë, makineria administrative është e sigurt se në kushtet aktuale nuk mund të përballojë ngarkesën që numri që u vendos të vijë në vend.
Ministri përgjegjës ka paralajmëruar se do të sjellë një projektligj për përshpejtimin e procesit. Dhe të mëparshmit thanë të njëjtën gjë, ligjësuan me rezultat që aplikimet e ndryshme të emigrantëve që tashmë jetojnë në Greqi nuk mund të trajtohen. Ndryshimi interesant është se, nën presionin e kompanive të mëdha, disa prej të cilave zbatojnë kontrata publike shumë milionëshe, qeveria e ND-së ka pranuar tashmë domosdoshmërinë. Në fillim ishin vetëm, ose kryesisht, fermerët që kërkuan fuqi punëtore. Tani nevoja ka të bëjë me shumë sektorë të tjerë të ekonomisë. Madje kanë lindur kompani që premtojnë të sjellin punëtorë. Këto kompani funksionojnë pa kornizë institucionale, por paradoksalisht janë bashkëbisedues të Ministrisë. Ngjajnë paksa me kompanitë që janë marrë me vizën e artë. Përveçse kanë të bëjnë me njerëzit. Ata duan të kapin të mirat.
Në të ardhmen e afërt do të përcaktohet nëse këto kompani do të kenë trajtim preferencial informal në raport me individët për të cilët nuk është as e sigurt përfundimi i procedurave të thirrjes. Kompanitë reklamojnë se kanë një metodë të besueshme të përzgjedhjes së punonjësve dhe lënë të kuptohet se ndihma e tyre zvogëlon nevojën për kontrolle shtetërore. Ata vendosin standardet e tyre për veten e tyre dhe janë krenarë që i përmbushin ato. Duket si një skandal në lindjen e…
Në çdo rast, buxheti i Ministrisë së Emigracionit nuk u rrit dhe nuk parashikohej asgjë që të mund të financonte ndërmarrjen e një numri kaq të madh transfertash.
Ajo që është edhe më e keqe është se qeveria injoron plotësisht se ardhja e një numri kaq të madh njerëzish kërkon ekzistencën e programeve të organizuara integruese. Procedurat e ligjshme të imigracionit kanë avantazhin e dhënies së kohës dhe informacionit të shtetit për t’u përgatitur. Për të qenë në gjendje të planifikoni, për shembull, sa mësime greke dhe ku do të nevojiten për emigrantët para se të shkelin në tokën e vendit.
Jashtë debatit publik është një tjetër çështje e madhe.
Ligji i Unionit rregullon një sërë të drejtash të emigrantëve. Një prej tyre, ndoshta më e rëndësishmja, është e drejta për bashkim familjar. Dy vjet pas ardhjes së tij, me kushte të ardhurash (të ardhura që nuk mund të jenë më të ulëta se të ardhurat neto vjetore të personit që paguan paga minimale, sipas ligjit kombëtar, është rritur me njëzet për qind (20%) për bashkëshortin dhe me pesëmbëdhjetë për qind (15). %) për çdo fëmijë), emigrantët mund të sjellin familjen e tyre në vend. As për këtë nuk ka përgatitje.
Sot, në vendet e origjinës ku ka një vonesë në rikthimin, ka një vonesë korresponduese dhe më të gjatë në bashkimet familjare. Në masën që nuk respektohen detyrimet evropiane të vendit. A do ta ndryshojë qeveria këtë?
A e harton ajo politikën e saj të migracionit bazuar në legjislacionin evropian apo improvizon duke rikthyer në tokën e BE-së politikat gastarbeiter të shekullit të kaluar? Nëse e bën këtë të fundit, emigrantët e mundshëm nuk do të kenë shumë probleme. Ata nuk do të vijnë, ose nëse vijnë, do të ikin në rastin e parë. Kaq e thjeshte…
