Gjuhëzonjeza ime, Shqipja ime,
Gjuha e nënës, e mëmëdheut tim,
Me germat e tua thur poezinë,
Ti, je aorta e zemrës së Kombit tim.
Gjuhëzonjëza ime, sa e vjetër,
E lashtë sa krejt trojet e mia,
Me ty në djep ka folur fëmia
Me ty, o gjuhë, ka shndritë Shqiptaria.
Për ty gjuhëndritura u sakrifikuan,
Shumë bij e bija të mi Shqiptarë,
Ti të shndritësh me germat –ar,
Popullin tim iu bënë margaritar.
O gjuhëzonjëza ime me shkronjat e tua,
U shkrua me penë gjaku historia ,
O gjuhë e shejtëruara ime, e bekuar,
Me germat e tua u shkrua trimëria!
Je gjuha e Gjon Buzukut, e Mesharit,
E Samiut, Naimit, Driteroit e Ismailit,
Je gjakpastër në dejet e Shqiptarit,
Je melodia e ndritshme e mendjes së Atdhetarit.
Gjuhëza ime e bukur, e ardhmërisë ,
Gjuha e De Radës, Fishtës e Bogdanit,
Zonjëza ime, hijerënda e Shqiptarisë ,
Mëndjeartët të ngritën në majat e piedistalit .
Je gjuha kryezonjë me shkronja te arta,
Në çdo germë një histori të trimtë ke,
Je besë, apel i këngëve të përgjakura,
Se në çdo shqiptar, ti, zonjëz je!
BUKURIE BUÇPAPAJ
