Kjo është një ndër periudhat më të bukura në zonat bujqësore të Greqisë, por ajo që ka rëndësi gjatë kësaj kohe është gjetja e punëtorëve për të bërë krasitjet e pemëve në mënyrë që të marrin prodhimin e duhur.
Fermerët grek kanë thënë për mediat vendase se këtë vit është bërë shumë e vështirë gjendja për të gjetur punëtorë, pasi shqiptarët që kanë qenë përherë të gatshëm dhe afër e kanë synimin drejt vendeve të tjera të Evropës.
Christos Giannakakis, nënkryetar i Unionit Kombëtar të Kooperativave Bujqësore, është ngarkuar vitet e fundit, në emër të botës së kultivimit bujqësor, me detyrën e vështirë për të kërkuar dhe gjetur punëtorë sezonalë.
Ai është shprehur se kërkimet vijojnë në Egjipt, Vietnam, Indi, Pakistan, Tajlandë, Kazakistan, Peru, Ekuador dhe gjetkë, kudo, përveç Greqisë dhe rezervuarëve pas kufirit tonë verior, që deri para disa vitesh mbanin gjallë ekonominë në fushën greke (krasitje, grumbullim, renditje, ngarkim-shkarkim etj.).
“Grekët nuk dalin në fushë dhe Ballkani është tharë. Njerëzit largohen nga vendi i tyre për në Gjermani, Francë, Itali, ku kanë rroga më të larta, nuk do të vijnë tek ne. Bullgaria nuk ka punëtorë, po ashtu edhe Rumania, Shqipëria, Maqedonia e Veriut. Ata po ikin për në Evropë, le ta harrojmë këtë drejtim, por nëse kemi fat, do të sjellim nga Kazakistani dhe më pas nga vendet e Azisë Juglindore”.
Ai është shprehur se një punëtori në fusha duhet që të qëndrojë rreth gjashtë orë në vendin e punës, kemi dërguar thirrje në komuna por asnjë grek nuk i përgjigjet një thirrje të tillë.
Kalimi i detyruar nga Ballkani në Aziatik nuk pritet të jetë i lehtë dhe pa dhimbje për prodhimin fushor dhe bujqësor grek.
Christos Giannakakis thekson se gjetja e punëtorëve në vendet aziatike pengon procedurat komplekse burokratike të vendosura nga sistemi grek, veçoritë fetare dhe madje edhe rivalitetet gjeopolitike midis vendeve në fjalë.
Në mënyrë indikative ai përmend se pala indiane reagoi ashpër kur u informua se Greqia po diskutonte edhe me armikun e saj Pakistanin (konfliktin për Kashmirin), si pasojë e të cilit “ngrinë” diskutimet për pakistanezët.
“Kemi muaj që ndjekim autoritetet që të merren seriozisht me konsullatat. Mësojmë se njëmbëdhjetë zyrtarë janë dërguar në konsullatat tona në Indi. Stafi duhet të dërgohet edhe në vende të tjera për të dhënë viza, për të bërë punë burokratike. Deri tani ishim rehat me Shqipërinë. Ne i dërguam letrat në kufi, ata vunë një vulë dhe kaluan.
Puna u krye shpejt. Aty, në këto vende aziatike, duhet të na dërgojnë pasaportat e punëtorëve, t’i depozitojnë në vetëqeverisjen e decentralizuar, të ikin atje për të shkuar në konsullatat që nuk kanë staf, të presin tre deri në katër muaj për t’u miratuar. Çdo vit shkojmë nga e keqja në më keq”.
Duke qenë se gjithçka tregon se fati i prodhimit tonë bujqësor po lidhet më ngushtë me Azinë Juglindore, një botë më pak e njohur për kulturën e saj të punës, në terren fermerët tanë janë të shqetësuar për “çfarë do të vijë” në fushën e tyre dhe u mungojnë shqiptarët.
“Ne e dimë se po rrezikojmë duke sjellë punëtorë nga Azia, sepse ata nuk e dinë punën, por ne nuk kemi zgjidhje. Ne e dimë që punëtorët më të mirë janë ata nga Shqipëria. Ata e dinë punën, janë më punëtorë, na njohin dhe ne i njohim, janë më afër”, thotë Giorgos Chalkidis.
Mungesa e fuqisë punëtore në Greqi nuk është gjë tjetër veçse një simptomë e një patologjie më të gjerë, e ikjes së njohur të trurit, e cila kërcënon të destabilizojë ekonomitë dhe në përgjithësi të ardhmen e pothuajse të gjithë vendeve të Ballkanit.
Të rinjtë detyrohen të largohen nga vendi i tyre në kërkim të një fati më të mirë në vendet e BE-së. por edhe në Britani. Në Shqipëri, Bullgari, Rumani, Kroaci, Kosovë, Maqedoninë e Veriut, kudo, të arsimuar dhe të paarsimuar, kërkojnë një mundësi për t’u larguar, legalisht ose ilegalisht.
Ndërkohë në Tiranë, ambasadori i Britanisë së Madhe, Alastair King Smith, u bëri thirrje të rinjve që të mos largohen nga vendi i tyre dhe të përfundojnë në tentakulat e shfrytëzimit të rrjeteve të paligjshme dhe kriminale.
Dhe premtoi, në përpjekje për të kontribuar në frenimin e valës së arratisjeve, seminare edukative dhe profesionale në emër të vendit të tij brenda Shqipërisë, nga ku sipas përllogaritjeve zyrtare emigrojnë çdo vit 42,000 të rinj.
