Parlamenti Evropian ka publikuar ne faqen e saj te internetit se Evropa është një pikë destinacioni për flukse të konsiderueshme migracioni për një sërë arsyesh: nga siguria, demografia dhe të drejtat e njeriut deri te varfëria dhe ndryshimet klimatike, duke vazhduar më tej se, vitet e fundit, Evropës i është dashur t’i përgjigjet krizës më të madhe të refugjatëve që nga Lufta e Dytë Botërore. Vetëm në vitin 2015, 1.25 milionë azilkërkues kërkuan azil në BE, ndërsa më shumë se 2030 njerëz kanë humbur jetën në Mesdhe në 6 muajt e parë të 2017. Agjencia e mbikëqyrjes së kufijve të BE-së, Frontex, regjistroi 2.3 milionë lexime të paligjshme në vitin 2015 dhe 2016.
Në vitin 2021, pati një rënie të kërkesave për azil (537,345). Megjithatë, 73,850 shtetas të vendeve të treta aplikuan për mbrojtje ndërkombëtare në Shtetet Anëtare të BE-së për herë të parë në mars 2022, 115% më shumë se në mars 2021. Kjo rritje mund t’i atribuohet numrit të madh të qytetarëve ukrainas që u detyruan të largoheshin nga vendi i tyre për shkak të pushtimit rus. Qytetarët ukrainas që aplikonin për herë të parë u rritën nga 2,370 në shkurt në 12,875 në mars 2022, sipas të dhënave më të fundit në dispozicion.
Në vitin 2021, numri i përgjithshëm i kalimeve të paligjshme të kufijve në BE ishte afër 200,000. Ky është numri më i lartë që nga viti 2017 dhe 78% më i lartë se e njëjta periudhë e vitit 2020, vit kur shpërtheu pandemia COVID-19. Numri i kalimeve të paligjshme është rritur në të gjitha rrugët e migracionit nga viti 2020 deri në vitin 2021.
Parlamenti Evropian, në përpjekjen e tij për t’u marrë me krizën, përgatiti një raport me propozime për reformën dhe krijimin e një sistemi të vetëm të azilit në BE në vitin 2017 si dhe një plan për forcimin e kufijve.
Në shtator 2020, për shkak të mungesës së progresit në negociatat për reformat e politikës së përbashkët të azilit, Komisioni propozoi një Pakt të ri për Migracionin dhe Azilin, i cili synon të përmirësojë efektivitetin e sistemit aktual përmes ndarjes së drejtë të përgjegjësisë dhe solidaritetit midis të shteteve anëtare. Pakti i ri është një rishikim i Rregullores së Dublinit, e cila përcakton se cili vend është përgjegjës për menaxhimin e kërkesave për azil.
Parlamenti dhe Shtetet Anëtare (Këshilli) do të duhet të arrijnë një marrëveshje për propozimet e reja të Komisionit.
Politika evropiane e emigracionit
Politika e imigracionit në nivel evropian merret si me emigracionin e rregullt ashtu edhe atë të paligjshëm. BE-ja vendos kushtet e hyrjes dhe qëndrimit të ligjshëm, ndërsa shtetet anëtare ruajnë të drejtën për të vendosur numrin e njerëzve që do të pranojnë të hyjnë në vendin e tyre për të kërkuar punë.
BE-ja trajton gjithashtu imigracionin e paligjshëm përmes politikave të kthimit të emigrantëve, në të cilat respektimi i të drejtave themelore të njeriut është kriteri kryesor. Politikat kombëtare të migracionit nuk janë të harmonizuara, pra nuk ka një politikë të vetme evropiane të migracionit, megjithatë BE-ja mund të luajë një rol mbështetës ndaj shteteve anëtare, veçanërisht në nivelin ekonomik.
Politika Evropiane e Azilit
Që nga viti 1999, BE-ja ka punuar për krijimin e një sistemi të përbashkët evropian të azilit. Që një sistem i tillë të funksionojë, ai duhet të ketë një regjim të vetëm azili, kritere për përcaktimin e shtetit anëtar përgjegjës për shqyrtimin e kërkesës, specifikime të përbashkëta për kushtet e pritjes, partneritet dhe bashkëpunim me vendet e treta.
Që nga viti 2015, Parlamenti Evropian vendos së bashku me Këshillin e BE-së për legjislacionin që lidhet me azilin.
