Në rrëfimin e tij, 23-vjeçari shprehet se ka qenë në makinë gjatë sulmit, megjithëse pranon se skuadra e huliganëve kishte dalë për të “gjuajtur” atë natë tifozët e Arisit .
Rrëfimi i plotë:
“Jam thirrur sot para jush për të kërkuar falje për aktet që më atribuohen në aktakuzën kundër meje, pas incidentit të ndodhur më 1-2-2002 në zonën e Charilaou mes tifozëve të PAOK-ut dhe Arisit, ekipi nga i cili gjeti vdekjen Alkiviadis Kampanos, ndërsa u plagosën AB dhe DK”
“Unë jam me origjinë shqiptare por jam lindur dhe rritur në Greqi dhe konkretisht në qytetin e Selanikut ku prindërit e mi ishin vendosur disa vite më parë, për të gjetur punë dhe për të krijuar familje. Prindërit e mi punojnë me orë të tëra në ditë si punonjës privatë dhe bëjnë punët e shtëpisë dhe tani jam i rritur, i diplomuar në EPAL D. Punoj në një ndërmarrje të tendave.
Kam edhe një motër më të vogël, studente në TEI. Ne jemi një familje e dashur dhe paqësore dhe asnjëherë nuk i kemi dhënë as të drejtën më të vogël shoqërisë në të cilën jetojmë. Siç ishte parathënë prindërit e mi punojnë me orë të tëra në ditë për t’i siguruar familjes tonë gjithçka që u nevojitet dhe ata më kanë rritur mua dhe motrën time me parime dhe vlera.
Unë jam një tifoz i skuadrës së PAOK-ut por nuk kam qenë kurrë i përfshirë në ekstreme dhe zënka mes skuadrave. E përmend që në fillim se nuk i kam kryer veprat që më atribuohen. Asnjëherë nuk kam pasur qëllim të rrezikoj jetën e një personi, as kam sulmuar ndonjë nga viktimat e rastit, as nuk jam afruar me grupin prej pesë personash nga të cilët Alcibiades Kampanos humbi jetën dhe dy persona u plagosën. Nuk kam menduar kurrë të marr pjesë as në sherrin që ka ndodhur, aq më pak të tentoj të lëndoj dikë që nuk e njihja dhe me të cilin nuk kisha absolutisht asnjë mosmarrëveshje.
“Jam penduar sinqerisht që kam shkuar vetëm në këtë pikë ku ndodhi përplasja, me sugjerimin e tifozëve të tjerë të PAOK-ut.
Faktet janë si më poshtë:
Më datë 31-1-2022 në mëngjes shkova në punë, në ndermarrjen ku bëjmë tenda. U largova në orën 17.15 nga puna dhe duke u kthyer në shtëpinë time mora një telefon nga një miku im nga qyteti i Verias, i cili më sugjeroi të shkonim në stadium dhe të shikonim ndeshjen e volejbollit mes PAOK-ut dhe Olimpiakosit. Kur mbaroi ndeshja shkuam me makinën time, markë CITROEN, model C3, ngjyrë e bardhë, në zyrat e ndërlidhjes së ekipit të PAOK-ut në rrugën Paleon Patron Germanou në qendër të qytetit, për të lënë pankartat me slogane. në favor të saj.të ekipit tonë që sollëm në ndeshjen e volejbollit. Kur arritëm te linku, anëtarët e tjerë na njoftuan se po kërkonin tifozë të skuadrës së Arisit sepse kishin një episod tifozësh mes tyre.
Viktima të fanatizmit, u nisëm nga qendra e Selanikut, tre makina, në kërkim të tifozëve të Arisit, të cilët siç e dinim, në të kaluarën kishin plagosur rëndë një bashkëudhëtar. E vërteta është se qëllimi ishte zënka mes tifozëve me ofendime dhe pranga dhe as që e kisha menduar se një incident i tillë do të shkaktonte pasojat fatale që dolën përfundimisht. Nuk do të merrja kurrë pjesë në një event të tillë pavarësisht fanatizmit që mbizotëron mes tifozëve të dy skuadrave dhe asnjëherë nuk kam menduar të rrezikoj një person tjetër e aq më pak të marr pjesë në veprime që do të çonin në vdekjen e tij.
Unë lëviza me makinën time CITROEN, model C3, e bardhë, në të cilën udhëtonin me mua: AG ishte bashkë-shofer, dhe RD dhe OT ishin në sediljet e pasme. Makina tjetër RENAULT CLIO, ngjyrë e errët, kishte: shoferi DX dhe pasagjerët e tjerë SS, IB, NK dhe mjeti i tretë IXE vetura WV POLO udhëtonin: Shofer dikush nga zona e Oreokastros që nuk e njoh. , GK, AB dhe dikush me emrin G. Kështu duke lënë tre makinat e përmendura më sipër filluam kërkimin për grupin e tifozëve të Arisit.
Nga Paleon Patron Germanou dolëm në rrugën Egnatia, vazhduam në lindje dhe ktheheshim në rrugën Papanastasiou, më pas në kryqëzimin me rrugën Martiou u kthyem djathtas dhe dolëm përsëri në Nea Egnatia dhe prej andej arritëm te ura e rrugës Voulgari. Ne dolëm në parkun e Zvicrës së Re dhe iu afruam zonës së Charilaou duke lëvizur sërish në rrugën Papanastasiou në drejtim të qendrës së qytetit. Në lartësinë e stadiumit Aris, ne u kthyem djathtas përmes një rruge të ngushtë dhe arritëm në rrugën Anaximandruu dhe prej andej zbritëm në rrugën Plastira për të kaluar rrugën Papanastasiou për të lëvizur djathtas drejt qendrës së qytetit.
Para se të arrijmë në kryqëzimin e rrugës Plastira në lartësinë e rrugës Gazi, makina POLO papritur u kthye majtas në rrugën e Gazit. Ndaluam dy makinat që udhëtonim dhe pritëm në rrugën e Plastirës. Njerëzit në POLO na bënë shenjë të zbrisnim, që do të thoshte se njerëzit që kërkonin ishin gjetur. Vlen të theksohet në këtë pikë se as unë dhe as personat në makinën time nuk mbanin armë, thika apo ndonjë instrument tjetër që mund të rezultonte me plagosje fatale.
Gjatë gjithë incidentit që ndodhi, për asnjë moment nuk u largova nga makina që drejtoja. Kur personat në makinën e tretë gjetën viktimat dhe filloi sherri, të gjithë ata që ishin në makinën time dolën jashtë, si dhe në makinën e dytë që ishte parkuar pas time. Dola nga makina vetëm për të parë se çfarë po ndodhte dhe cilët njerëz kishin gjetur por nuk e kisha tërhequr frenin e parkimit dhe makina filloi të zbriste vetë në Plastirë. Ndërsa të gjithë të tjerët kishin arritur tashmë në pikën e përplasjes, unë u ktheva menjëherë në makinë dhe tërhoqa frenin e parkimit. E lashë derën e shoferit të hapur, dola për disa sekonda nga makina, por kur pashë se çfarë po ndodhte në vendin e përplasjes u tremba dhe nuk u afrova kurrë. Kur e kuptova se situata ishte larguar, pa pasur një fotografi të vërtetë se çfarë po ndodhte në skenën e përplasjes dhe pa parë tifozët e Arisit që bërtisnin dhe shanin, thirra në panik “shkojmë -shkojmë”. Shumica e detajeve të përleshjes i mësova më vonë. Pa e ditur në atë moment që dikush ishte në rrezik vdekjeprurës dhe ndërsa njerëzit nga ndërlidhësi i Marsit tashmë kishin filluar të vinin drejt nesh duke hedhur sende dhe karrige, të gjithë ata që kishin zbritur nga makinat tona u kthyen shpejt dhe hipën.
U largova menjëherë duke bërë një manovër me makinën për të shmangur tifozët eArisit që vrapuan drejt nesh. Dola në rrugën Papanastasiou në drejtim të Botsari, u ngjita në rrugën Karakasi dhe u zhvendosa në zonën e Toumpa ku parkova makinën time pranë stadiumit PAOK. Pas pak u kthyem të gjithë në zyrat e shoqatës në Paleon Patron Germanou. Aty mbërritën personat e tjerë që hipnin në dy makinat e tjera, mes tyre edhe GK, i cili para të gjithëve tha në mënyrë karakteristike “Bëra m @@, aty harrova kosën. Pas pak lashë lidhjen, shkova në vendin ku kisha lënë makinën dhe u nisa në drejtim të shtëpisë sime.
Të nesërmen në mëngjes, ende i tronditur nga ajo që kishte ndodhur një natë më parë dhe i penduar sinqerisht që kisha marrë pjesë, qoftë edhe vetëm nga prania ime në ngjarje, shkova në punë dhe pasdite u arrestova nga autoritetet. Nga pamjet video të rastit duket qartë se nuk kam zbritur asnjëherë nga makina dhe as nuk i jam afruar pikës ku ka ndodhur përleshja.
Për sa i përket dëshmisë së një prej viktimave që më ngjan me një nga autorët e atentatit, duket qartë se identifikimi është bërë nën presionin e shfaqjes së fotos sime pasi unë tashmë isha arrestuar. Sepse nuk i kam shkaktuar askujt lëndim trupor apo në nivel tentativë dhe absolutisht nuk kam pasur qëllim të lëndoj asnjë person. Sepse unë kurrë nuk kam kryer krime, si ato që më atribuohen në aktakuzën kundër meje. Sepse përfshirja ime në këtë rast është shterur në praninë time fizike bashkë me personat e tjerë në zonën e konfliktit. Sepse jam penduar sinqerisht që pranova propozimin për të shkuar në pikën për shkak të fanatizmit që çon në episode grindjesh mes anëtarëve të shoqatave të ekipeve të qytetit dhe jam i tronditur nga ajo që më në fund ndodhi dhe zhvillimi i episodit.
“Për këto arsye kërkoj pranimin e memorandumit tim aktual”.
Burimi : Zougla.gr
