SIKUR TË ISHE TI ME MUA

Sikur të ishe ti me mua, sikur të ishe

në rrezik si dikur mos të humbas.

Mes rrënojës së vetmisë dhe stuhive,

në gabimin e pandreqshëm në park.

Në vendet e errëta e të vogla të prekjes

ku këmbëve ngatërroheshin fijet e barit

gulçeve të panginjura të dehjes,

në gjëegjëzë lozonjare mëkatari.

Por kthimet kanë vdekur në prill a në maj,

shenjat anëbuzëve janë fshirë me kujdes.

Se ishe veç frymë, pa formë e pa faj,

shpejtësi marramendëse treni ekspres …

Prej harrimit ë vije, s’do desha gjë tjetër,

si Ulisi do bridhja stuhish për Itakë.

E di, gjithë kjo ështē veç gënjeshtër,

ende shoh ëndrra, besoj në fat …