Ne u kemi borxh emigrantëve shumë më tepër sesa mendojmë …Po, është një shuplakë racistësh që një vajzë atlete emigrantësh të fitojë një medalje ose një fëmijë emigrantësh nga Sepolia të ketë një karrierë në NBA.
Por duhet të pranojmë se gjërat do të ishin shumë më mirë nëse emigrantët nuk do të kishin nevojë për medalje të arta dhe suksese sportive për të treguar historinë e tyre, për të folur për gjithë diskriminimin dhe shfrytëzimin që pësuan familjet e tyre dhe sepse pavarësisht gjithçkaje ata e duan këtë vend dhe luftojnë me ngjyrat e tij kombëtare.
Pse u kemi borxh emigrantëve. Dhe ne u detyrohemi atyre shumë.
Nuk u “bëmë një nder” duke i lënë të vijnë të jetojnë këtu.
Ata na përfituan.
Sepse pa punën e tyre, në shumicën e rasteve të rënda, të keqpaguara dhe të kombinuara me siklet në marrëdhëniet me “autoritetet e vendit”, shpesh dhe me shumë incidente arbitrariteti në kurriz të tyre, këta njerëz kontribuan shumë më tepër sesa duam të pranojmë. , këtu dhe dekada për ta ngritur këtë vend në këmbë: të ketë prodhim bujqësor, të ketë një industri ndërtimi, të ketë një industri të lulëzuar turistike, të ketë forma mbështetjeje dhe kujdesi për të moshuarit, për të përmendur vetëm disa shembuj.
Shumica e njerëzve në këtë vend e kuptojnë këtë. Ata jetojnë me emigrantë, shkojnë në të njëjtat shkolla, përdorin të njëjtat mjete transporti dhe përballen me të njëjtat probleme – të cilat në shumicën e rasteve, të mos qeshim, shkaktohen nga persona me nënshtetësi greke.
Por, për fat të keq, në vendin tonë ka ende racizëm të vërtetë.
Veçse nuk mund të lejojmë që racistët të kenë përparësinë në mënyrën se si i trajtojmë emigrantët.
Në vend të kësaj, ne duhet të njohim punën dhe kontributin e tyre për këtë vend. Mënyra se si e rinovuan dhe tashmë janë pjesë organike e saj.
Kjo nuk vlen vetëm për emigrantët që kanë ardhur në dekadat e mëparshme. Kjo vlen edhe për të gjithë ata që sot quhen “banditë” nga endacakët e ekstremit të djathtë në rrjetet sociale. Por edhe këtyre “hajdutëve” u kemi borxh dhe do t’u kemi borxh për shumë vite.
Kushdo që parashikon një të ardhme të “pastërtisë kombëtare” thjesht dëshiron që ky vend të jetë më i varfër. Literalisht dhe figurativisht. E ardhmja e këtij vendi përfshin gjithashtu mundësinë për të integruar emigrantët, ata që erdhën dhe ata që – duan apo nuk duan – do të vazhdojnë të vijnë. Sa më shumë të investojmë në të, aq më mirë për vendin.
Burimi: in.gr
