Një studim i ri i bazuar në të dhënat e vitit 1970 tregon se cilësia e jetës dhe popullsisë së Tokës do të bjerë ndjeshëm në vitin 2040, përgjegjëse për këtë është lakmia e tepërt.
Shoqëria njerëzore do të shembet në dy dekadat e ardhshme nëse përparësitë globale nuk ndryshojnë, theksohet në të dhënat e reja të studimit.
Në këtë studim, të botuar në librin më të shitur “The Limits to Growth” në 1972, një ekip shkencëtarësh në Institutin e Teknologjisë në Massachusetts nuk u pajtuan nëse qytetërimi industrial do të shembet nëse kompanitë dhe qeveritë ndjekin rritjen ekonomike në një dimension, pavarësisht nga kostoja dhe pasojat.
Studiuesit parashikuan 12 skenarë të mundshëm për të ardhmen e botës, ku në shumicën e lëndëve të para janë aq të rralla sa përparimi ekonomik do të ishte i pamundur, duke shkatërruar mirëqenien e të gjithëve.
Skenari më i famshëm i kërkimit, BAU – Business As Usual, tregon se ekonomia globale do të arrijë kulmin në vitin 2040, e ndjekur nga një rënie e mprehtë, duke marrë me vete popullsinë botërore, aksesin në ushqim dhe lëndët e para.
Sigurisht, ekipi shkencor theksoi se ky “kolaps” nuk do të jetë fundi i njerëzimit, por një ngjarje e rëndësishme shoqërore që do të bëjë që standardet e jetesës të ndryshojnë për dekada të tëra.
Pothuajse gjysmë shekulli pasi studiuesit e Institutit ndanë parashikimet e tyre, Gaia Herrington, një studiuese e qëndrueshmërisë në KPMG, vendosi të rishqyrtojë atë që pret shoqërinë tonë.
Në numrin e Nëntorit 2020 të Gazetës së Ekologjisë Industriale të Universitetit Yale, Herrington vazhdoi një studim që kishte filluar si i diplomuar në Harvard në fillim të këtij viti, duke analizuar parashikimet “Kufizimet në Rritje” së bashku me të dhënat më të fundit botërore.
Herrington gjeti 10 baza të dhënash të ndryshme duke përfshirë popullsinë, lindshmërinë, shkallën e kontaminimit, prodhimin e ushqimit dhe rendimentin industrial, duke arritur në përfundimin se gjendja aktuale e botës është shumë afër dy prej skenarëve të mundshëm nga kërkimet e tij. 1972, përkatësisht BAU dhe një tjetër, CT- Teknologjia gjithëpërfshirëse, në të cilën përparimet në teknologji ndihmojnë në zvogëlimin e ndotjes dhe rritjen e prodhimit të ushqimit, edhe nëse materialet natyrore mbarojnë.
Megjithëse parashikimi i CT është më pak tronditës për sa i përket popullsisë dhe prosperitetit të botës, mungesa e materialeve natyrore ende na çon në një pikë ku përparimi ekonomik po bie me shpejtësi, domethënë një kolaps të papritur të shoqërisë industriale.
“BAU dhe CT janë të dy parashikime që tregojnë një stanjacion në rritje në rreth një dekadë nga tani.”
“Kjo dëshmon se nëse vazhdojmë ashtu siç është, qëllimi ynë i rritjes së vazhdueshme është i pamundur të përmbushet,” shkroi studiuesi.
Lajmi i mirë është se nuk është kurrë vonë për të shmangur këto dy mundësi dhe për ta çuar shoqërinë drejt një parashikimi tjetër, më të mirë, SW – Bota e Stabilizuar.
Kjo mundësi fillon ashtu si dy të tjerat, me rritjen e popullsisë, ndotjen dhe rritjen ekonomike, ndërsa materialet natyrore janë në rënie. Dallimi, megjithatë, është se njerëzit vetë vendosin të ndalojnë rritjen ekonomike para se mungesa e lëndëve të para t’i detyrojë ata ta bëjnë këtë.
“Skenari SW supozon se së bashku me zgjidhjet teknologjike, prioritetet sociale globale po ndryshojnë,” shkroi Herrington, duke shtuar: zvogëloni energjinë industriale për t’u përqëndruar në shëndetësi dhe arsim “.
Në një grafik të skenarit JP, rritja industriale dhe popullsia globale fillojnë të bien gradualisht, pothuajse menjëherë pasi ndryshojnë përparësitë.
Qasja në ushqim vazhdon të rritet për të plotësuar nevojat e popullsisë, nivelet e infeksionit bien dhe pothuajse zhduken, derisa zvogëlimi i burimeve natyrore fillon të balancohet.
E gjithë kjo anulon kolapsin e shoqërisë të sugjeruar nga dy skenarët e tjerë. Megjithëse ky parashikim tani tingëllon utopik, veçanërisht me nivelet e dioksidit të karbonit në rritje, kërkimet tregojnë se ndryshimi është ende i mundur.
Studiuesi i tha Vice.com se zhvillimi i menjëhershëm dhe i shpejtë, si dhe zbatimi i vaksinave COVID-19 gjatë pandemisë, është një shembull i inteligjencës njerëzore në një kohë krize globale.
Është shumë e mundur që njerëzit t’i përgjigjen në mënyrë të ngjashme problemit të krizës klimatike nëse të gjithë vendosim ta bëjmë atë së bashku,” tha Herrington.
“Nuk është vonë që njerëzimi të ndryshojë drejtim në mënyrë që të ketë një të ardhme më të mirë. Praktikisht, njerëzimi mund të zgjedhë nëse do të zbatojë kufijtë e tij ose nëse do të arrijë një kufi të detyruar, në këtë rast shembja e mirëqenies njerëzore do të jetë bërë e pashmangshme,” përfundoi Herrington në hulumtimin e saj.
