Njerëzit që kanë marrë azil në Britani të Madhe nxiten në mënyrë rutinore menjëherë në strehim dhe varfëri për shkak të mashtrimeve në sistem për t’u marrë me refugjatët, kjo sipas studimit të kryer për britaniken Guardian.
Një studim me refugjatët që kanë marrë azil në 2016 dhe 2017 ka zbuluar ndikimin shkatërrues të pastrehëve mes atyre që shpesh besojnë se fitimi i statusit të refugjatit do të jetë fundi i telasheve të tyre. Në vend të kësaj, ata shpesh thonë se periudha pas mbrojtjes u ka krijuar akoma vështirësi më të mëdha.
“Mënyra se si funksionon sistemi në këtë moment, mungesa e strehimit dhe varfëria janë një pasojë e pashmangshme për shumë refugjatë të sapoardhur dhe është krejtësisht e shmangshme”, theksoi Lisa Doyle, drejtor i avokimit në Këshillin e Refugjatëve.
Hulumtimi, i kryer nga Këshilli i Refugjatëve për Ruajtësin, përfshiu intervista të thella me 54 njerëz të cilëve u ishte dhënë azil në vitin 2016 ose 2017 dhe më vonë kishin kërkuar ndihmë nga Këshilli i Refugjatëve.
Intervistat treguan se shumë njerëz hasën vonesa të tilla të rëndësishme në hapjen e llogarive bankare ose në marrjen e dokumenteve të nevojshme për të aplikuar për punë, strehim që u detyruan të flinin në kushte të papërshtatëshme dhe të kërkonin mbështetje nga miqtë dhe organizatat bamirëse.
Nga të intervistuarit në anketë, më shumë se gjysma (31) flinin në një hotel apo strehim natën në periudhën pas marrjes së statusit të refugjatit. Të intervistuarit thanë se pasiguria në strehim ishte shkak i një ankthi të madh, aq sa një person deklaroi se ai u përpoq të bënte vetëvrasje disa herë.
“Nuk dua as të kujtoj se çfarë ka ndodhur kur më është dhënë azil“, tha një refugjat.
“Ishte konfuze, ishte shumë”, tha një tjetër. “Unë kisha një sulm paniku në qendrën e punës dhe ata duhej të thërrisnin një ambulancë për mua.”
Problemi qëndron në të ashtuquajturën periudhë lëvizje pasi njerëzit kanë azil. Nëse ata jetojnë në strehim me bazë në shtëpi, atyre u jepet 28 ditë për t’u larguar pas marrjes së statusit të refugjatit. Gjithashtu pas 28 ditëve, pagesat e tyre të ndihmës për azil është 36,95 £ në javë.
Vetëm një nga njerëzit e intervistuar për studim kishte një punë deri në fund të periudhës së lëvizjes; njëri po studionte, dhe vetëm katër morën përfitime të çdo lloji deri në kohën kur u ndalën pagesat për mbështetjen e azilit. Pjesa tjetër ishte pa asnjë formë të ardhurash. Format më të zakonshme të mbështetjes të mbështetura në këtë fazë ishin miqtë dhe familja (25 vetë) dhe bamirësitë dhe grupet e besimit (20).
Ministria e Brendshme do t’ju japë statusin e refugjatit, por jo strehim”, tha Franklin, 29 vjeç, i cili ishte i pastrehë për tre muaj pasi iu dha statusi i refugjatit në qershor të vitit 2016. “Ata më dhanë një vend për të jetuar, të sigurohesha se kisha diku për të filluar jetën time. Është pak konfuze, sepse thonë, do t’ju jap strehim të përkohshëm, ndërsa kërkesa juaj merret në konsideratë. Sidoqoftë, kur të miratohet, duhet të kujdesesh për veten tënde”.
Franklin mori lejen e qëndrimit të tij biometrike menjëherë, por e kishte për ta kthyer atë për shkak të një gabimi drejtshkrimor. Ai u detyrua të kalonte javë në pritje dhe nuk ishte në gjendje të punonte, ose të merrte përfitime, ndërkohë që problemi ishte zgjidhur. Përfundimisht, Këshilli i Refugjatëve, u lejua të kthehej në strehimin e tij të azilit deri sa të rihapet leja e tij.
.”Unë kam qenë tashmë në depresion dhe i trishtuar që nuk mund të kthehem më në shtëpi … por mbi të unë jam këtu duke u përpjekur të gjej diku për të jetuar. Jam i shqetësuar se do të isha duke fjetur në rrugë. ” shprehet Franklin
Nuk ka të dhëna zyrtare që tregojnë se sa njerëz bëhen të pastrehë në pikën që marrin statusin e refugjatit. Të intervistuarit për këtë hulumtim ishin njerëz që kishin kontaktuar me Këshillin e Refugjatëve për ndihmë, prandaj numrat nuk mund të ekstrapolohen tek komuniteti më i gjerë i refugjatëve.
Megjithatë, Këshilli i Refugjatëve vlerëson se numri i personave që kanë statusin e refugjatit në vitin 2016, të cilët ishin në rrezik të varfërisë dhe të pastrehët si rezultat i vonesave burokratike mund të jenë 9,000 persona. Kjo është përafërsisht sa dy të tretat e 13,468 personave që u është dhënë azili ose viza të tjera mbrojtëse në vitin 2016.
“Është rutinë, do të thosha, se njerëzit që kalojnë nga mbështetja e azilit në përfitimet e zakonshme përjetojnë vuajtje”, tha Fabio Apollonio, këshilltar për zhvillim në Mbretërinë e Bashkuar për mbështetjen e azilit në Kryqin e Kuq Britanik. “Ne besojmë se mungesa e strehimit dhe varfëria nuk duhet të jetë një efekt anësor i dhënies së azilit dhe lejes për të qëndruar në këtë vend, por ky është realiteti që shohim në të gjithë Mbretërinë e Bashkuar, nëpër vendet ku veprojmë me mbështetjen e varfërisë”.
Në gjysmën e parë të vitit 2017, Kryqi i Kuq Britanik mbështeti 1,900 refugjatë të cilët ishin të varfër apo të pastrehë. Fabio Apolloni tha se mungesa e strehimit dhe varferia e refugjatëve të sapoardhur ishin “kryesisht për shkak të dokumenteve dhe gabimeve administrative”, që u mbështet në studimin e bërë nga Këshilli i Refugjatëve.
Qeveria është zotuar të rishikojë periudhën e lëvizjes dhe po drejton një program pilot në veri-lindje të Anglisë për të ndihmuar tranzicionin nga mbështetja e azilit drejt përfitimeve të zakonshme. Por ende nuk ka publikuar rezultatet e këtij pilot apo ka thënë se a do të zgjasë periudhën e lëvizjes.
/The Guardian/
