Historia e Muhamedit dhe udhëtimi për në Greqi
Mohammad Abid Hanat lindi në vitin 1993 (28 vjeç) në Mokadishu, Somali dhe humbi babanë e tij në moshë të re. Kështu, nëna e tij përpiqej ta rriste atë dhe dy motrat e tij në kushte shumë të vështira. Më pas, për shkak të një tradite, nëna e tij duhej të rehabilitohej nga xhaxhai. Ajo nuk donte dhe më në fund Mohammad shkoi të jetonte me dajën e tij, shkoi në një shkollë të mbyllur dhe humbi kontaktet me nënën dhe dy motrat e tij. Për një gjë, ai e di vetëm se është i martuar, por nuk ka fare kontakt me ta. Muhamedi na tha se duhej të jetonte me dajën e tij, i cili ishte drejtuesi i një organizate paraushtarake që punonte me qeverinë. Ai donte të martohej me një vajzë që thoshte se ishte i dashuruar, por xhaxhai i tij nuk e miratoi dhe e detyroi të martohej me dikë tjetër.
Kështu mbizotëroi mendimi i xhaxhait të tij dhe Muhamedi u martua me gruan e tij të parë me detyrim dhe ata patën një fëmijë. Por në të njëjtën kohë u martua me atë që donte dhe pati 3 fëmijë, një djalë dhe dy vajza. Siç na tha ai, burrat në vendin e tij lejohen të kenë deri në katër gra. Daja e mori vesh për martesën e dytë, u zemërua me mosbindjen e tij dhe e dërgoi për një kohë të gjatë në një vend si burg ku, siç na shpjegoi, shkojnë të “mallkuarit”.
Sapo u largua, vendosi të ikte me gruan e dytë. Pastaj organizata paraushtarake e xhaxhait të tij filloi ta ndiqte. Në të njëjtën kohë, terroristët e al-Shabab, për shkak se mendonin se ai punonte për xhaxhain e tij, pra për qeverinë, arritën ta gjenin me shumë pak informacion dhe e qëlluan në këmbë. Duke treguar plagën në këmbë nga plumbi i xhihadistit, Mohammad shpjegoi se ai po ndiqej nga të dyja anët.
Në janar 2020 ai shkoi në Turqi me avion, duke ndihmuar një mik dhe më në fund u përpoq të qëndronte atje. Mori një kartë qëndrimi të përkohshëm, por nuk i ofronte asnjë siguri, kështu që pasi qëndroi për 10 muaj, duke mos gjetur punë dhe nga frika se mos e gjente xhaxhai i tij, për shkak të kontakteve të tij me qeverinë somaleze, filloi të vinte në. Hellas. Siç tha ai “u motivova nga frika se mos më gjente daja dhe fakti se doja një jetë të qëndrueshme për familjen time”.
Kështu, duke u frikësuar për jetën dhe duke kërkuar një jetë më të qëndrueshme për familjen e tij, ai tentoi të vinte në Greqi, duke paguar 450 dollarë trafikantëve për ta kaluar atë. Muhamedi filloi të rrëfente udhëtimin me intensitet të madh. Siç tha ai, është nisur skafi, i cili edhe pse i vogël mbante 33 persona, ndërsa ai ishte ulur pranë shoferit. Trafikanti e ngiste varkën për 4-5 orë dhe më pas filloi të dukej i shqetësuar, tha Mohammad, sikur diçka nuk po shkonte mirë. Pastaj erdhi një varkë e dytë në të cilën shoferi u hodh, duke i thënë Muhamedit: “Shko ne drejtim te drita”.
Muhamedi instinktivisht kapi timonin dhe u përpoq të ngiste. Në varkë u bë panik, sepse nuk shihnin dhe nuk dinin çfarë të bënin. Deti kishte filluar të fryhej dhe dallgët po goditnin varkën. Ai dhe disa nga 33 personat e tjerë nuk dinin të notonin, nuk kishin parë kurrë det dhe nuk kishin jelek shpëtimi. Pak kohë më vonë, makina pushoi së punuari. Muhamedi dhe disa të tjerë u përpoqën ta rregullonin, por më kot. Varka kishte filluar të mbushej me ujë. Ata thirrën rojet bregdetare turke 11 herë.
Zyrtarët e portit mbërritën, sipas Muhamedit, dhe thjesht i hodhën dritë me thjerrëzat në sy dhe i lanë aty, duke krijuar një valë, për t’i drejtuar në rojet bregdetare greke. Kur mbërriti roja bregdetare greke, ai hodhi një litar mbi ta. Muhamedi e lidhi automatikisht në varkë, kështu që supozuan se ai ishte drejtuesi, trafikanti, pasi ai mbante edhe timonin. Siç tha ai “Nuk e kisha parasysh që po bëja diçka të paligjshme, sepse mendoja se si të mbijetoja, nuk e mendoja se ishte rrezik, sepse nuk e dija paraprakisht se do të më duhej të drejtoja”.
Në gjykatë, prokurori i ishullit ne Mitilinë, siç tha Muhamedi, nuk i ka dhënë kohë të mbrohet, përveç disa minutave dhe nuk ka mundur të shpjegojë të gjithë qëndrimin e tij. Përveç kësaj, tetë dëshmitarë nga varka u paraqitën në gjykatë, duke konfirmuar se Mohammad Abid Hanat ishte njëri prej tyre dhe se, nëse ai nuk do të bënte lëvizjet që bëri, ata ndoshta nuk do të ishin gjallë. Nga 8, vetëm 2 arritën të dëshmonin në gjykatë.
Kështu, Muhamedi u dënua me 142 vjet burg pasi u portretizua si kapiten varke dhe trafikant, ndërsa në të njëjtën kohë, i njëjti tip oficer porti dëshmoi se panë rojet turke të portit që thjesht shikonin refugjatët dhe i shtynin drejt. ato. Muhamedi e mbylli tregimin e tij duke thënë: “Ndihem i padrejtë sepse ndërsa të tjerët që u mblodhën marrin leje qëndrimi, unë jam në një burg me vrasës dhe trafikantë dhe i vetmi krim që bëra ishte të shpëtoja jetë”.
Burimi: Kinisi Apelaste to Racizmo
