Në mes të rrugës me baltë të Kutupalong është kampi më i madh i refugjatëve aktualisht në planet. Ne tenda janë strehuar rreth 200,000 njerëz. Fluksi i vazhdueshëm i ardhjes dhe hapësira e kufizuar e kanë detyruar kampin të bashkohet me kampet përreth refugjatëve, duke krijuar një “kamp mega” më të gjerë – siç e quajnë vendasit dhe është konsideruar më e keqja sipas ekspertëve. Më shumë se një milion Rochings tani janë në shtëpi të rajonit.
Madhësia e kampeve, numri i njerëzve, nevojat dhe traumat e të cilit janë përtej imagjinatës.
Këtu, megjithatë, mangësitë janë të mëdha, si në ushqim, strehim dhe kujdes mjekësor. Qytetari francez Luc Sernen, i cili ka jetuar në kampe për një muaj në ndihmën humanitare të BE, thotë se do të jetë “pothuajse e pamundur të mbështetet ky numër i refugjatëve në periudhën afatmesme në këto rrethana” dhe i përshkruan kampet si një “Bomba kohore epidemiologjike” e gatshme të shpërthejë.
Asnjëherë më parë në historinë botërore moderne nuk ka 600,000 refugjatë të transportuar vetëm brenda 60 ditëve. Kjo është edhe më shumë në një vend pritës si Bangladeshi, një nga më të populluarat dhe të varfërit në botë. Kjo është arsyeja pse qeveria e Bangladeshit, përkundër vullnetit të mirë që ka demonstruar, nuk pranon të njohë Rohingiat si refugjatë.
“Ne kemi aftësinë për t’u kujdesur për 160 milionë njerëz në Bangladesh, por jo ushqim të mjaftueshëm për të ushqyer 700,000 emigrantë” që kanë ardhur, tha kryeministri Sheikh Hassina në mes të shtatorit, para se edhe refugjatët të arrijnë një milion sot. Duke e bërë të qartë se mbijetesa e një milion shpirtrave është kryesisht në duart e organizatave ndërkombëtare humanitare .
Muslimanët, Rohinjas të cilët kanë jetuar në Myanmar për të paktën një mijë vjet, filluan të dhunoheshin në fillim të viteve 1960 kur ushtria mori pushtetin e një grushti shteti në një vend ku 90% e popullsisë është budiste. Gradualisht, ata u mungon shtetësia, konsiderohen emigrantë të paligjshëm dhe janë subjekt i kufizimeve të ashpra në lirinë e lëvizjes. Qasja në asistencën mjekësore është minimale, ato përjashtohen nga shkollat në vend, ndërsa fshatrat e tyre po sulmohen nga ushtria.
