Trojeve t’ mia, kesh i parë
Unë, flamuri kuq e zi me shkabë.
Hasmi nuk guxoi mem prek,
Se luftova me të, me mijëra vjetë.
Në këtë atdhe të shenjtë prej Zoti kam le,
Me u valvit krenar, e i pamposhtun.
Madhështor më ngriti njaj Skënderbe,
Në gji më mbajtën, edhe t’burgosun.
Në çdo cep ngjyros gjak Dardan,
Nj’i amanet shekullor ruaj ndër mote,
Mbështjellun zemrës si xhamadan,
Punue nga duart e arta t’nanës loke.
Plaku i urtë Ismail bej Qemali,
Në Nëntorin e Dytë të motmotit.
Në Vlorë, atje ku lindi istikami,
Njaty më ngriti, si bir i Kastriotit.
Bijtë e Shqipes, ju si trashëgimtarë,
Trungut të mëmëdheut, mblidhuni sot.
Grusht bashkuar, një e të pandarë,
As armiku i egër nuk ju përçan dot.
Jam flamuri, simbol i kombit ilirian,
Rreth meje u shkruajt historia në shekuj.
As nuk ka armik, as fe , as kapedan,
Se vetë jam historia, skalitur në dishekuj.
Nga Bukurie Buçpapaj
