Këto janë theksuar në një deklaratë nga gazetarët organizatës pa Kufij (RSF), e cila thotë se është bazuar në një “rekord zyrtar” të drejtësisë iraniane. Kjo “dosje paparë”, e cila fitoi në sajë të “personave të informuar për të gjitha arrestimet, arrestimet dhe ekzekutimet e kryera nga autoritetet iraniane për dekada të tëra në Teheran”, shpjegoi Reporterët pa Kufij gjatë një konference shtypi në Paris, organizuar nga Sirin Ebadi, nobeliste e Paqes 2003.
“Në total, dosja përmban gati 1.7 milionë regjistrime të procedurave që përfshijnë persona që vijnë nga të gjitha klasat e shoqërisë iraniane: burra dhe gra, të mitur, anëtarë të pakicave fetare dhe etnike, të burgosur sipas ligjit të zakonshëm penal dhe të burgosurve për mendimin e tyre, kundërshtarë, por edhe gazetarë, “tha RSF në një deklaratë.
“Statusi i të burgosurve nuk është sqaruar kudo”, dhe statusi i gazetarëve “nuk duket kudo në dosje (…), ishte një mënyrë për të pretenduar regjimi iranian se, asnjë gazetar dhe asnjë i burgosur politik nuk ka në burgjet e tij” nënvizon organizata, e cila denoncon “një gënjeshtër shtetërore që ka qenë orkestruar me mjeshtëri për të ndaluar kritikat e mundshme”.
Prej tyre, “të paktën katër gazetarë profesionistë u ekzekutuan”: Ali Asgar Amirani, Said Sultanpur, Rahman Hatefi-Monfred dhe Shimon Farsami, sipas RSF.
Ky i fundit, “një iranzviceran”, ishte drejtor i Journal of Teheran në gjuhën frënge (Teheran Journal). Ai u arrestua në maj 1980 dhe u akuzua për spiunazh në emër të Shteteve të Bashkuara. Ai u ekzekutua gjashtë muaj më vonë në burgun e Evinit në moshën 70 vjeçar, përfundon deklarata.
