Kënga e djepit në këto troje gjithmonë asht këndue.
Në oxhak lindin shqipet në breza trashëgue.
E djepi e oxhaku për bijtë veç lotojnë.
Lireku e votra thatë shqipet ato kërkojnë.
S’këndohet ma ajo kangë as në djep as në ninulla.
Mbi kaptellin e djepit s’mbulohet ma fëmija si dikurë.
Në çerdhet e botës shqipet atje fluturuan.
Këtu më s’dëgjohet e qarë e fëmijës djepin mbuluar në Flamur.
Ku janë shqipet e vatanit, djepi që s’përkundet.
Ku janë djelmnia botës gjithkund shpërndarë.
Vdekja e shpresës në këtë vend ku jeta në fije të perit lëkundet.
Filizat e jetës dherave tjera si kokrra e farës në arë.
Në endërrat e fikura nga kjo tokë ku ven o bir.
Për një copë bukë o nënë këtu se blej dot.
Atje si lypsar enden për një copë strehë e punë.
Përgjigja e birit tim me shpirtin e mbushur me lotë.
E shpirti i nënës që po plas nga dhimbja e mallëngjimi.
Më shkulet shpirti të ikë fëmija nga gjiri.
Jo jo more bir mos më lër plakës vetë.
Eh kur ty të jeshë kthyer nënën do e gjeshë tretë.
Miranda Troci Derti
Reç Dibër!!
