Jane Way tregon për jetën e saj si një person me ndryshime gjinore dhe si ndikon në punën e saj për VICE US
Ishte gjithnjë në pjesën e prapme të mendjes sime, sepse gjithmonë ndihesha kështu. Ka qenë gjithmonë identiteti im, pavarësisht nëse kisha apo jo shprehjet e duhura për ta përshkruar. Para se ta pranoja publikisht, nuk kisha një pamje të qartë të shtypjes me të cilën po përballesha.
Unë u detyrova të zgjedh sipas teorisë së seksit binar, diçka që nuk më përfaqësonte, por nuk e dija që thjesht nuk mund t’i përkisni seksit që prindërit zgjodhën. Kështu që unë u rrita në mënyrë konservative, në një familje universale, të rreptë.
Për shkak të marrëdhënies midis seksit dhe gjinisë dhe si lidhet me pornografinë dhe punën seksuale, ishte padyshim një çështje që më shqetësoi. Është diçka që më bën pjesë e një komuniteti, diçka që më shtyn, që më jep një drejtim në karrierën time, por edhe në jetën në përgjithësi.
Unë sapo mbusha 22 vjeç. Unë dola kur dola kur isha 17 vjeç. Kjo ndodhi kur isha në universitet – studiova shkencat mortore dhe farmakologji. Unë luaj banjo dhe më pas kam bërë një shfaqje, me mamanë time në auditor. Po luaja një këngë timen në të cilën këndova “Oh, po, unë jam një nga ata njerëz ata / ata”. Kështu e bëra daljen time te mamaja ime, përballë një bote qerre.
Kam tre ose katër vjet që punoj në fushën e seksit. Unë kam punuar si shoqëruese për rreth dy vjet dhe para kësaj kisha filluar të luaja në materiale pornografike. Kam dëgjuar shumë komente nga shoqërues të tjerë, por edhe nga klientë, për faktin se flas hapur për gjininë time në nivelin e karrierës sime, veçanërisht në fushën e shoqërimit.
Shumë herë, për të marrë atë që më nevojitet, për të jetuar, jam detyruar të luaj një gjini që nuk më përfaqëson. Në fushën e pornografisë, unë kam marrë role me të cilat më është dashur të përcaktohem si femër. Kam takuar shoqërues që më urrejnë sepse i korrigjoj kur më thërrasin në terma femërore. Shumë njerëz kanë një mendim se si e përkufizoj veten dhe nuk e kuptojnë se sa humbas, pasi e kanë pranuar publikisht se jam fluide gjinore. Unë definitivisht humb shumë klientë, pasi shumë njerëz nuk e kuptojnë atë.
Sidomos në fushën e shoqërimit, por edhe në fushën e seksit të tregut në përgjithësi, kur thoni trans, ekziston një korrelacion i drejtpërdrejtë me një grua trans. Shumë klientë – brezi i vjetër, njerëz që nuk e dinë, të cilët nuk janë politikisht korrektë ose një kombinim i sa më sipër – supozojnë se kur thoni se jeni trans keni cicë dhe një zog. Trans nuk është as binare. Sigurisht, në pornografi në veçanti, gjithçka është shumë binare.
Fusha e pornografisë ka ende një rrugë të gjatë për të bërë. Unë dua të bëj një ndryshim në këtë fushë. Unë refuzoj shumë punë që duan të më paraqesin si diçka shumë femërore, të themi, role që më duhen për të thënë gjëra të tilla si, “Unë jam një vajzë shumë e keqe”. Kohët e fundit, kam bërë një video si kjo dhe kam ndjerë siklet të tmerrshëm. Mendova, “Jo, nuk mund ta bëj këtë, unë nuk jam ai person.”
Jam i lumtur që jam në gjendje të refuzoj punët, diçka që nuk mund ta bëja në të kaluarën. Kam bërë xhirime pornografike që nuk më kanë pëlqyer fare, por kjo është puna. Ashtu si partneri im, i cili nuk është i çmendur që duhet të jetë në punë 12 orë në ditë, kështu më ndodh mua me disa skena. Unë e dua punën time, por të gjithë kemi ditë të këqija në zyrë.
Unë nuk i korrigjoj njerëzit nëse ata nuk më quajnë si duhet, kur paguajnë për kohën time si klient ose kur bëj një skenë të caktuar. Unë jam akoma, por një klient që paguan 300 euro në orë, të themi, nuk dëshiron të marrë mësime për identifikime seksuale jo binare. Ata paguajnë për kohën time dhe për kiminë mes nesh.
Nëse ata duan ta bëjnë këtë bisedë, unë do të jem i lumtur ta bëj, por nuk do t’ua imponoj. Por unë do të përpiqem të edukoj sa më shumë njerëz që të mundem. Klientët e mi më të mirë, kur shkruajnë komente, më pyesin se si dua të quhem dhe identifikohem me ta dhe tregoj respekt të madh kur flasim për të. Nëse do të doja të edukoja një klient, do ta bëja në kohën time, jo të tyren. Kështu shkon puna.
Ju dëshironi të paguani dikë për të kaluar mirë. Sidomos në rastin e klientëve të mi që janë më të vjetër, gjëja e fundit që ata kërkojnë është një ligjëratë nga një person që është 30 vjet më i ri se ata.
Pornografia është e ndryshme, sepse ka budallallëqe, ka një skenar tregimesh. Është punë e vështirë, por më pëlqen. Por puna personale është shumë e ndryshme për mua. Më pëlqen të jem sa më real me njerëzit. Me siguri kjo shpesh i zmbraps klientët, sa personal dhe i vërtetë bëhem, pasi shumë njerëz mbajnë maskë. Por më pëlqen të jem autentike. Njerëzit që e vlerësojnë këtë do të kthehen tek unë. Për ata që nuk e vlerësojnë, në rregull, ka edhe një milion shoqërues të tjerë atje.
Tani për tani vesh xhinse të grisura dhe, si gjithmonë, nuk vesh të brendshme. Edhe në punë shpesh nuk vesh të brendshme. Unë jam mjaft femër, por gjithashtu vlerësoj maskilizmin. Ndonjëherë kur vesh një fustan, nuk e ndiej veten. Të kesh autizëm më bën veçanërisht të ndjeshëm ndaj strukturës së pëlhurave, kështu që të ndikosh në mënyrën se si e përcaktoj gjininë time nga rrobat e mia është mjaft e rëndësishme për mua. Ka raste kur jam në një fotosesion dhe nuk e ndiej veten. Ndonjëherë mbaj bojë për vetulla, por në përgjithësi nuk jam shumë make up.
Kur lind një grua dhe e përkufizon veten si jobinar, shoqëria mendon se do të bësh operacione për t’u dukur më shumë si një burrë apo diçka androgjene. Unë dua t’i rezistoj kësaj logjike. Në nëntor do të bëj zmadhimin e gjoksit. Shumë njerëz mendojnë se kur them se do të bëj operacion gjoksin, do të thotë se do t’i pres. Unë do t’i bëj gjinjtë e mi më të mëdhenj, por kjo nuk pakëson mënyrën sesi e përcaktoj gjininë time. E kundërta. Nuk ka rëndësi nëse dukem super femërore dhe kam gjoks të madh dhe vesh një fustan super të ngushtë. Unë ende nuk jam grua sepse nuk e ndiej.
Ky artikull u botua fillimisht në VICE US.
