Sipër maleve që kan shaluar.
Si gur të hedhur me hobe.
Grup polifonie që kënga rrjedh e vete shtruar.
Si një cop fustanell e mbetur
Që valvitet me simptoma të vakëta krenarie.
Lugjeve nuk kullosin më dele.
Por balada dhe vargje të trishtuar elegjie.
Jan bër modernë.
I hoqën edhe themelit e vjetra.
Edhe pse gushteve bën ftohtë njësoj.
Njësoj ther edhe reumatizma në eshtra
Jan mpakur,si pellgjet e ujit
Si plagë që dhembin pa zë.
Të shkoj apo jo ?
Një dëshirë e kahershme ka mbetur.
Më kujton, e një dridhje e lehtë të qet s’më lë.
Porsa të ulesh në gjunj.
Ndien si lëviz gjaku nëpër damarë e rrema.
Këtu edhe gurët e rrugës më njohin
Po i shkele njëherë,të hapin dyer dhe zemra..
Shën Mihali, aty bleroi ca livadhe
Ca pyje të lartë me blinj e mimoza
Shën Nikolla që herët në pergamenë
na la një amanet, dhe ca fjalë-hapni sa më shumë shkolla.
