Perseidet : Nesër dhe pasnesër “shiu i yjeve” spektakolar në qiellin e gushtit

Shkence

Shiu më spektakolar i shkatërrimeve të verës, që do të përkojë me superhënën e fundit të plotë të 2022-shit.

Shiu veror më mbresëlënës i “yjeve të xhiruar”, do të kulmojë edhe këtë vit në zemër të gushtit, konkretisht të enjten dhe veçanërisht të premten në mbrëmje, në qiellin e natës së vendit tonë dhe në përgjithësi të hemisferës veriore.

Në fakt, këtë vit kulmi i meteorëve në fjalë do të përkojë thuajse me të fundit të super hënave të plota të këtij viti (03:36 me orën ne Shqipëri të premten), gjë që do të ndikojë në vështirësinë e vëzhgimit të tyre.

Hëna do të jetë përsëri më afër Tokës se zakonisht (hëna e plotë pothuajse do të përkojë me perigjeun e Hënës) dhe kështu do të shfaqet disi më e madhe dhe më e shndritshme, duke “shfryrë” shumë “yje që shkrepin”, përveç atyre më të ndritshëm.

Cilat janë Perseidët?
Perseidët janë shira spektakolare të shkatërrimit, pasi ‘yjet e tyre gjuajtëse’ janë të shpejtë dhe të shndritshëm, zakonisht posedojnë ‘bishta’ të gjata të zjarrta. Perseidët “japin” më shumë meteorë të shndritshëm se çdo shi tjetër meteorësh i vitit.

Rekordi i tyre ishte në vitin 1993, kur regjistronin rreth 300 meteorë në orë, ndërsa zakonisht “japin” 50 deri në 60 në orë. Këtë vit për shkak të hënës së plotë, sipas NASA-s, maksimumi 10 deri në 20 pritet të jenë të dukshme në orë.

Ato shfaqen pothuajse në të gjitha pjesët e qiellit dhe jo në një të veçantë, megjithëse duket se vijnë kryesisht nga verilindja, nga rajoni i yjësisë Perseus, nga e kanë marrë emrin.

Meteorët fillojnë të bien pak nga rreth 17 korriku, gradualisht trashen dhe zgjasin deri më 24 gusht. “Shfaqja” fillon pak pas perëndimit të diellit, por sa më afër kohës që perëndon, aq më shumë ka gjasa që këto “yje që bien” të shihen kudo në qiell me sy të lirë.

Perseidët – të regjistruara për herë të parë nga astronomët kinezë në vitin 36 pas Krishtit – shkaktohen nga grimcat e pluhurit të lënë pas nga bishti masiv, dhjetëra miliona kilometra i gjatë, i kometës 109P/Swift-Tuttle që kalon tokën e saj në orbitën. Kometa, e cila u zbulua në 1862 nga astronomët Lewis Swift dhe Horace Tuttle (pas të cilit është emëruar), ka një bërthamë masive rreth 26 kilometra në diametër.

Kometa, trupi më i madh qiellor që kalon Tokën
Kometa në fjalë është trupi më i madh qiellor i njohur që kalon pranë Tokës në intervale të rregullta dhe i duhen rreth 133 vjet për të bërë një orbitë të plotë rreth Diellit. Kalimi i tij i fundit afër Tokës ishte në vitin 1992 dhe i tjetri pritet në 2125 dhe nuk duket të përbëjë një kërcënim për planetin tonë në të ardhmen e parashikueshme.

Meteorët e tij, të cilët zakonisht peshojnë më pak se një gram, hyjnë në atmosferën e Tokës me afro 60 km në sekondë dhe ndizen në një lartësi prej rreth 130 km, kur për herë të parë bëhen të dukshëm për vëzhguesit. Ndërsa i afrohen tokës me shpejtësi të madhe, ato ndahen nga fërkimi dhe mbinxehja (1650 gradë Celsius), në një lartësi prej më shumë se 80 kilometra nga sipërfaqja e Tokës, duke lënë pas gjurmë të ndritshme.

Hëna tjetër e plotë do të ndodhë më 10 shtator 2022, ndërsa superhëna tjetër do të ndodhë më 3 gusht 2023.